چكيده :
قبل از كشف انسولين و عدم كنترل ديابت نازايي يك وضعيتي بود خيلي از اين بيماران آمنوره داشتند و موقعي كه انسولين نبود 2 بيماران ديابتي آبستن ميشدند. بنابراين امتحان ادرار براي پيدايش قند وقتي يك بيماري از نازايي شكايت دارد يكي از تحقيقات مهم به شمار مي آيد. هنگاميكه يك زن ديابتي آبستن ميشود احتمال به شانس سقطش بطور قابل ملاحظه بالا ميرود. قبل از كشف انسولين 25 زنان حامله مبتلا به ديابت تا نزديك ترم مي مردند عده اي از اينها در ضمن حاملگي مي مردند. ولي اكثرشان هنگام زايمان به درود حيات ميگفتند. اثرات ديابت مادر روي جنين : هر قدر بيمار مدت بيشتري از ديابت رنج ببرد خطرات براي بچه و مادر بيشتر است . بخصوص اگر مدت بيماري از 25 سال بيشتر باشد كه آن مربوط است به مقدار ضايعات عروقي كه قبلا وجود داشته است . ديابت زمان آبستن معمولا بسيار خطرناك است و هر لحظه بيم عارضه اي ميرود آبستني ديابت راشدت ميدهد و باعث وخامت آن ميگردد و معهذا اگر ديابت ساده باشد و با آستونوري زياد نباشد ميتوان با مراقبت و تجويز رژيم مخصوص و تزريق انسولين منتظر شد حاملگي بپايان رسد ولي اگر ديابت خطرناك باشد يا آبستني باعث شدت يافتن ديابت بشود بايد با آنسولين درماني و مراقبتهاي لازم به سقط جنين مبادرت كرد. و در اين تحقيق چند اسبرواسيون بيان شده است .
