51145

تشخيص زودرس آبستني در كلينيك .

بني هاشمي احمد نويسنده , طباطبايي منوچهر نويسنده

دانشگاه تبريز، دانشكده پزشكي

دكترا

62

1349

اصولا تشخيص حاملگي ساده است و زن حامله با آگاهي از حاملگي خود به پزشك مراجعه مي نمايد ولي گاهي اين مساله ساده صورت بغرنجي به خود ميگيرد. و با به كاربردن تمام وسايل تشخيص موجود جواب روشني و قانع كننده اي بدست نمي آيد. علايم و نشانه هاي زير تظاهرات مشكوك آبستني را تشكيل مي دهند: 1- علايم سوبژكتيو مانند قطع قاعدگي ، تهوع و استفراغ ، حساسيت و سوزش پستان ، تكرار ادرار و عدم توانايي نگهداري آن ، يبوست ، خستگي ، حركات جنين ، افزايش وزن . 2- علايم ابژكتيو مانند پيگمانتاسيون پوست ، تورم لثه ، تغييرات پستانها، آغوز، تغييرات اندامهاي لگني ، از علايم احتمالي آبستني مي توان به بزرگ شدن شكم ، تغيير شكل ، اندازه و قوام رحم ، گلوي زهدان نرم مي شود، احساس جسم شناور در زهدان اشاره كرد. از علايم قطعي حاملگي مي توان به شنيدن صداي قلب جنين ، احساس حركات جنين بوسيله طبيب . تشخيص استخوانهاي جنين توسط پرتونگاري . اگر يكي از اين 3 علامت در نزد زني وجود داشته باشد آن زن بدون شك حامله است . ترشح گونادوتروفين كوريوتيك در ادرار زنان حامله از همان اوايل آبستني پايه اكثر آزمايشهاي تشخيص آبستني را تشكيل مي دهند. امتياز خاص اين آزمايشها اينست كه در حدود 3 هفته بعد از لانه گزيني و يا در 10 روز بعد از عقب افتادن قاعدگي مثبت مي شوند. از جمله آزمايشهايي كه براي تشخيص حاملگي انجام مي گيرد و در اين تحقيق مورد بحث قرار گرفته عبارتند از: آزمايشهاي هورمونهاي حاملگي ، آزمايش آشهايم و زندك آزمايش فريدمان . آزمايشهاي شيميايي جهت تشخيص حاملگي عبارتند از گرانونيدكس تست ، پروگنوستيكون پلانوتست كه همه اين آزمايشات در اين تحقيق مورد بررسي قرار گرفته است .

1-1

فارسي