چكيده :
در اين تحقيق تعداد 75 بيمار با تشخيص آشالازي كه تحت امتحانات راديوگرافيك با كنتراست باريم قرار گرفته بودند جهت تاييد تشخيص باليني بيماري از روي يافته هاي راديولوژيك مورد بررسي واقع شدند و مشخص شد كه تعداد 58 بيمار آشالازي واقعي بوده است . اين بررسي نشان داد كه درصد شيوع آشالازي در مردان 1/5 برابر زنان مي باشد. شيوع آشالازي از نظر سني در دهه هاي دوم وسوم و سپس چهارم زندگي بيشتر مي باشد. يافته ها و نشانه هاي با اهميت عبارت اند از: ركود (100 )، گشادشدگي مري (70/7 )، جابجايي مري به راست (67/2 )، فشردگي فوندوس معده در اثر فقدان هوا در آن به علت انسداد كارديا و ركود در مري (56/9 ) و بالاخره عدم تخليه باريم به معده كه در 12/07 موارد اتفاق مي افتد. به علاوه در 25/9 بيماران ، تصاوير راديولوژيك خاصي ديده مي شود كه با شناسايي و در نظر داشتن آن ها تشخيص راديولوژيك آسان تر و دقيق تر خواهد بود.
