52035

بررسي لنفومهاي شكمي در بخش پاتولوژي بيمارستان امام خميني تبريز از سال 1374 الي 1376.

تلقيني شهلا نويسنده , صباغي قراجه يعقوب نويسنده

دانشگاه علوم پزشكي تبريز، دانشكده پزشكي

دكترا

29

1377

در اين بررسي بيماران به 7 گروه سني 9-0، 19-10، 29-20، 39-30، 49-40، 59-50 و 60 به بالا تقسيم شدند. با نگاهي اجمالي مشخص گرديد كه درگيري معده اكثرا در سنين بالاي 60 سال مي باشد. نسبت ابتلاي مرد به زن 2 به يك مي باشد ولي در گروه سني بالاي 60 سال شيوع در زنان بيشتر از مردان مي باشد و در زير 60 سال شيوع در مردان خيلي بيشتر از زنان مي باشد. از نظر محل عارضه به گروههاي معده ، روده كوچك ، روده بزرك و ركتوم تقسيم بندي شدند كه شايع ترين محل روده كوچك با 56/25 ، معده با 31/25 ، روده بزرگ 6/26 و ركتوم با 6/25 مي باشد. در مورد شماي پاتولوژيكي ، 75 جزو لنفوم با درجه بدخيمي بالا و 12/5 با درجه بدخيمي متوسط قرار داشتند. 12/5 جزو گروه جداگانه قرار گرفتند.در اين پاياننامه ابتدا تعريف و اپيدميولوژي در مورد لنفومهاي هوچكين آورده شده زيرا تمامي موارد لنفومهاي شكمي از نوع غير هوچكين مي باشند و جزو لنفومهاي اكسترانورال قرار دارند. سپس در مورد لنفومهاي بافت لنفوييدي مخاطي و لنفومهاي گوارشي توضيحاتي داده شده و در آخر يافته ها و جداول قرار گرفته اند.

1-1

فارسي