52151

بررسي و درمان شكستگي اينترتروكانتريك در يكصد بيمار.

شربيانلو جليل نويسنده , صابري حسنعلي نويسنده

دكترا

60

رده پزشكي پزشكي شكستگي اينترتروكانتريك .

در اين مطالعه يكصد بيمار انتخاب شده است كه بيشترين آمار مربوط به سالهاي 70 الي 72 مي باشد و بيشترين بيمار مربوط به سال 1371 مي باشد. از نظر شيوع جنسي در جنس مذكر شايع بوده و حدود 3 به يك مي باشد. از نظر سني 45 بيماران را 80 - 60 ساله تشكيل ميداد. شكستگي طرف چپ بيشتر از طرف راست بود و از نظر اتيولوژي تصادفات شايعترين علت بود كه 35 را شامل مي شد. شايعترين شكستگي همراه ، شكستگي انتهاي تحتاني راديوس بود و بعد از آن ، ضربات مغزي و آسيب جمجمه در مقام دوم بود. حدود 10 بيماران سابقه هيپرتانسيون و ديابت داشتند. علايم حياتي و آزمايشات خوني اغلب موارد موقع مراجعه طبيعي بودند و در معاينه اندام مبتلا محدوديت حركتي داشتند. از نظر اقدامات قبل عمل در حدود 1/2 بيماران تركش بكار رفته و 1/2 ديگر هيچ اقدامي صورت نگرفته است . شايعترين عمل جراحي بكار بردن ايندر Ender بوده است و در همه موارد بعد عمل آنتي بيوتيك استفاده شده است . از نظر عوارض بعد عمل تب هاي خفيف 2-1 روزه شايع بوده ولي ساير عوارض نادر بوده است . و اغلب بيماران (بالاي 90 ) با حال عمومي خوب و فونكسيون كاملا رضايتبخش عضو مربوطه مرخص شده اند.

1-1

فارسي