مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - ساختگرايي ،پساساختگرايي و رويكردي ساختگرايانه به چامه هاي حافظ

چكيده :

اين پايان نامه در معرفي دو نظريه ي ادبي جهاني ، يعني ساختگرايي و پساساختگرايي است ، و به بررسي اين دو نظريه مي پردازد. همچنين چامه ي حافظ از ديد اين نظريه ها، مورد پژوهش و داوري قرار مي گيرد. ساختگرايي شيوه اي ميان رشته است و آميزه اي از ايده هاي فراهم آمده از رشته هاي گوناگون زبان شناسي ، مردم شناسي ، جامعه شناسي ، تاريخ ، فلسفه ، ماركسيسم و ادبيات مي باشد. پساساختگرايي واژه اي است كلي كه به چندين شيوه و جريان در نقد و تحليل ادبي اطلاق مي شود. اين پايان نامه از يك مقدمه و دو پاره تشكيل شده است . در مقدمه از هدف پژوهش ، تاريخچه ارزش و اهميت كار ومتد آن سخن رفته است . پاره ي نخست موضوع هاي زير را در بردارد. در آغاز به زبان شناسي ساختگرا و ديدگاههاي فردينان دو سوسور مي پردازد. آيين ساختاري روابط نزديكي با زبان شناسي ساختاري به ويژه كارهاي سوسور دارد. در اين جا بنيان هاي زبان شناسي ساختاري به دست داده شده و به دانش نشانه شناسي و پيوند آن باتحليل ادبي پرداخته شده است . سپس از مكتب جريان ساز فرماليسم به عنوان زمينه ساز آيين ساختگرايي سخن به ميان مي آيد. مكتب پراگ پس از آن مورد بررسي قرار مي گيرد.