مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - تحقيقي پيرامون نظريه رايول پربيش در مورد ايران

چكيده :

با نگاه به گذشته اي نه چندان دور، تاثير عدم پذيرش اجراي تعهدات كشورهاي پيشرفته صنعتي در رابطه با اهداف توسعه اي كه براي اولين بار و دومين دهه توسعه از طرف سازمان ملل تعيين شده بود را مي بينيم نه كمك هاي مالي در نظر گرفته شده هفت درصد درآمد ملي كشورهاي توسعه يافته و نه وامها و اعتبارات وعده داده شده از طرف كشورهاي توسعه يافته ، به تحقق پيوسته اند. در شرايطي كه مهمترين هدف تعيين شده در قطعنامه اولين دهه توسعه رشد متوسط درآمد ملي كشورهاي عضو به ميزان 5 درصد در سال مي باشد، مي بينيم حدود 30 كشور كمتر توسعه يافته با 6 جمعيت كل جهان طي اولين دهه توسعه نرخ رشد در آمد ملي ساليانه اي معادل 3./4 درصد داشته اند. در حاليكه اين نرخ در دومين دهه توسعه به 3/2 درصد تزل پيدا مي كند در سال 1981 كسري موازنه بازرگاني كشورهاي در حال توسعه بح حدود 110 ميليون دلار بالغ شده است . اطلاعات فوق همه نشانه اين واقعيتند كه مساله كشورهاي توسعه نيافته تشديد مي شود و شكاف بين ممالك پيشرفته و در حال توسعه روز به روز عظيم تر مي گردد. از ميان نظريات گوناگوني كه راجع به فرآيند مبادلات بين المللي از سوي صاحبنظران عصر حاضر ارايه شده است ...