مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بام و شام در نظم فارسي از آغاز تا قرن هفتم

چكيده :

طبيعت با جلوه هاي زيبا دل انگيز و رنگارنگ خود همه انسان ها و به خصوص شاعران را تحت تاثير قرار داده و پيوسته مورد ستايش و توصيف قرار گرفته است . يكي از جلوه هاي خيال انگيز و جان پرور طبيعت همانامنظره طلوع و غروب خورشيد، شب ، ماه ، ستراگان و ... مي باشد و كمتر كسي را مي توان يافت كه لااقل يك بار هم شده تحت تاثير آن قرار نگرفته و زبان به وصف آن نگشوده باشد. در اين رساله سعي شده است تا با بررسي آثار منظوم ادب فارسي از آغاز قرن هفتم ضمن بررسي اشعار شاعران و ارايه تصويرهاي زيباي هر شاعر در پيرامون اين موضوع عواملي كه باعث تفاوت در زبان بيان و تصوير سازي شاعران گرديده بررسي شود. نتيجه تحقيق را به صورت زير مي توان بيان كرد: 1- زمينه و نوع شعر نگرش اعتقاد مذهب شغل و محيط زندگي شاعر در تصوير سازي او كه اهميت زيادي برخوردار است . 2- با آغاز شعر عرفاني و تغيير بار معنايي بسياري از كلمات پيرامون موضوع مورد بحث توجه شاعران از جنبه مادي و طبيعي كلماتي چون صبح و سحر و... به جنبه معنوي و روحاني آن معطوف شد. 3- هدف بسياري از شاعران پنجم و ششم كه اكثر آنها قصيده سرا بودند از ارايه تصوير تنها به خاطر تصوير بود ...