چكيده :
اين تحقيق بر آن است تا ضمن بررسي تاريخي موضوع ميان متني در تاريخ ادبيات فرانسه انواع و شكل هاي مختلف آن را در آثار رمان نويسان نيمه دوم قرن بيستم به تفصيل مورد مطالعه دهد. از ديدگاه ميان متني يك متن درعين تعلق به همگان به هيچ كس خاصي تلق ندارد و همواره در يك متن آثاري از متون و گفته هاي سايرين به چشم مي خورد. هم چنين آثار و نتايج نقل و قول مستقيم و غيرمستقيم را با ذكر مثال هايي از دور رمان جديد اين دوره يعيني جنگ فارسال اثر كلودسيمون و مراتب اثر ميشل بوتور بررسي كرده در سه مورد نتايج زير حاصل شد. 1- متن نقل قول شده به عنوان الگوي ساختاري و سبكي نويسنده قرار مي گيرد 2- اين متن ضمن تاكيد بيشتر بر موضوع و محتواي متن نويسنده به عنوان الگوي محتوايي نيز به كار مي رود. 3- در نتيجه حضور دو متن متفاوت زمينه گفتگوي انواع مختلف ادبي و حتي غيرادبي فراهمي مي آيد.
