مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - ناسيوناليسم و تاثير آن بر تحقق وحدت ملي آلمان و ايتاليا 1871

چكيده :

ناسيوناليسم كه در فارسي به ملت پرستي ترجمه شده است . احساس نيرومندي است در افراد يك جامعه نسبت به قلمروي خاص و دولت مركزي از آثار اوليه و بارز چنين احساسي استقلال طلبي و آزاديخواهي و وفاداري نسبت به دولت مركزي يعني حكومتي است كه به نحوي ااز انحاء از جانب افراد انتخاب شده است . از زمان ظهور دولتهاي ملي ، ناسيوناليسم به عنوان منشاء نهادهاي حقوقي و سياسي دلوت ها و عنوان اصل تمايز و تعيين مرزها در روابط بين الملل شناخته شد. تعريف ملت و اراده ملي كه تا انقلاب كبير فرانسه در بوته ابهام باقي مانده بود. پس از آن اين انديشه همراه با فتوحات ناپليون در اروپا اشاعه يافت و به صورت يكي از عناصر اصلي تحولات قرن نوزدهم اروپا و عامل تعيين كننده سير حوادث درآمد. يكي از دلايل شدت وحدت اين جريان شايد سدي بود كه كنگره وين در راه آن ايجاد نمود. معيار اصلي در تنظيم قراردادهاي 1815 رابطه قدرت بود. قدرت هاي بزرگ ملت هاي كوچك را بدون توجه به آرمان و احساس آن ها بين خود تقسيم كردند. به علاقه مردم آلمان براي وحدت ملي خود توجه اي نكردند و آن را تحت اداره اطريش قرار دادند...