مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - فرهنگ تطبيقي وجوه عرفاني آيات قرآن براسا متون برجسته و محوري تفسير حكمت و ادب عرفاني از قرن چهارم تا پايان قرن هشتم ه

چكيده :

يكي از ابواب تفسير اسلامي ، وجوه قرآن است ، يعني يافتن معاني گوناگون يك واژه در آيات مختلف ، در ديدگاه عرفا واژگان قرآني شامل معاني متعدد وجوه عرفاني مي باشد كه گاه چهارچوب تفسيرهاي لفظي قابليت گنجايش آن معاني را ندارند و اين امر را مي توان دليل روي آوردن به تفسيرهاي عرفاني دانست . تفسير عرفاني را نوعي تاويل مي دانند، اما مي توان اين روش را استباط خواند عرفا استباط يا تاويلي را كه براساس كشف ، نقل عقل تثليت معرفت مي باشد، عين رحمت مي دانند از روشهاي عمده تاويلي ايشان ، مطابقت حقايق آن با كتاب قرآني عالم و كتاب انفسي انسان مي باشد و بسياري از وجوه عرفاني قرآن نتيجه اين شيوه استنباطي و بخصوص تاويل هاي انفسي است . قدرتمندترين ابزار در احياي تجارب روحاني كه توانايي انتقال چنين معرافي را از سطحي به سطح ديگر داراست ، زبان عرفان مي باشد و متون تفسير، حكمت و ادب عرفاني ، جايگاه تجلي اين زبان و بهترين منابع براي اطوع از كشف و شهودات عرفاني است . فصل اول اين رساله شامل مقدمه و كليات است در اين فصل به طور مختصر به وجوه قرآن ، وجوه عرفاني قرآن علم تاويل روش تاويل در آيين هاي مختلف ، درك مفاهيم قرآني در پرتو تثليت معرفت و زبان عرفان مروري بر تحقيقات گذته و روش تحقيق پرداخته شده است ...