مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - تاثير فعاليت بدني فزاينده تا حد خستگي روي تعداد گلوسيتها و زير رده هاي آن و فعاليت بيگانه خواري نوتروفيل ها در كشتي گيران نخبه و مردان غيرورزشكار

چكيده :

هدف تحقيق بررسي تاثير يك فعاليت بدني فزاينده تا حد خستگي برروي تعداد لكوسيتها و زيررده هاي آن و همچنين ميزان فعاليت بيگانه خواري نوتروفيل ها در كشتي گيران نخبه و مردان غيرورزشكار مي باشد. 10 كشتي گير نخبه باميانگين سن 243/5 (4/48) سال بعنوان گروه تجربي و 10 مرد سالم غيرورزشكار با ميانگين سن 2/37 25/4 به عنوان گروه كنترل بطور داوطلب در اين تحقيق شركت كردند. 1- در زمان استراحت بجز لنفوسيتها تعداد لكوسيتها نوتروفيل ها، مونوسيتها و ايوزينوفيل هاي خون ورزشكاران بيشتر از غير ورزشكاران بود، اما اين اختلاف از نظر آماري معني دار نبود .P<50/0 2- بلافاصله بعد از فعاليت تعداد لكوسيتها، نوتروفيل ها و لنفوسيتهاي خون هر دو گروه در مقايسه با مقادير قبل از فعاليت بطور معني داري افزايش داشت افزايش در تعداد مونوسيتها فقط در غيرورزشكاران معني داري افزايش داشت P<10/0 افزايش در تعداد مونوسيتها فقط در غير ورزشكاران معني دار بود در همه متغيرها بجز مونوسيتها افزايش در ورزشكاران بزرگتر بود. 3- در مرحله بعد از فعاليت بجز مونوسيتها تعداد لكوسيتها، نوتروفيل ها لنفوسيتهاو ايوزينوفيل هاي خون ورزشكاران بيشتر از غير ورزشكاران بود، اما اين اختلاف از نظر آماري معني دار نبود. 4- ميزان فعاليت بيگانه خواري نوتروفيل هاي خون قبل از فعاليت غيرورزشكاران بيشتر از ورزشكاران بود اما اين اختلاف از نظر آماري معني دار نبود...