مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي كاربرد داروهاي ضدانعقادي و از بين برنده لخته در بيماران حوادث عروق مغزي

چكيده :

درمان پس از سكته ايسكمي و يا TIA مي بايست كه براساس علت زمينه اي براي حمله اول استوار باشد. در اكثر موارد سكته ايسكمي بيماري دژنراتيو عروق بزرگ و كوچك علت اصلي مي باشد و در اين بيماران توجه به تغيير فاكتورهاي خطر آفرين اصل مهمي مي باشد. آسپرين بعنوان يك درمان استاندارد و قابل قبولي براي تمام بيماران سكته و TIA شناخته شده است . اگر چه در اكثر تحقيقات باليني از دوز بالاي mg 1300 روزانه اثر را همراه با عوارض كمتري خواهيم داشت . با شواهد و نتايج كنوني برروي دو داروي su lfinpyrazon Dipyridamole در سكته و TIA هيچ اثر محافظت كننده اي براي كاهش حملات بعدي و يا مرگ را نشان نداده اند. نقش Ticlopidin بعنوان يك داروي محافظت كننده در سكته و TIA كاملا شناخته شده است . و در اكثر تحقيقات به اين نتيجه رسيده اند، اما بعلت عوارض آن بخصوص نوتروپني شديد حدود 1 و همينطور قيمت آن ، اين دارو در مقام بعد از آسپرين قرار گرفته است . اثر وارفارين و يا هارين در سكته ايسكمي بعلت بيماري دژنراتيو عروق مغز براساس اطلاعات علمي ثابت نگشته داشت است .