عنوان :
تاثير تمرينات دوي استقامتي پيوسته روي حداكثر توان هوازي وبي هوازي دانشجويان سال اول تربيت بدني
پديدآورندگان :
خالدان اصغر نويسنده , اعظميان جزي اكبر نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تهران
كليدواژه زبان طبيعي :
تمرينات دوي استقامتي پيوسته توان هوازي توان بي هوازي دانشجويان رشته تربيت بدني رده علوم انساني
چكيده :
تاثير تمرينات دوي استقامتي پيوسته روي حداكثر توان هوازي و بي هوازي دانشجويان سال اول رشته تربيت بدني : در اين تحقيق پانزده فنر از دانشجويان مرد نيمسال اول دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي دانشگاه تهران بعنوان آزمودني انتخاب شدند. ميانگين هاي سن وزن ، و قد آنها به ترتيب 21/77 - 1/25 سال 4/99 - 64/55 كيلوگرم 172/76 - 4/16 سانتي متر بود. آزمودني ها قبل و بعد از 6 هفته تمرين دوي استقامتي با استفاده از آزمون پله كويين ، آزمون پرش عمودي و آزموزن زمان دوي 45/73 متر سرعت مورد آزمايش قرار گرفتند. آزمون اول براي تعيين آمادگي هوازي و در آزمون بعدي براي سنجش آمادگي بي هوازي آزمودني ها بكار برده شدند. پس از انجام پيش آزمون ، آزمودني ها بمدت 6 هفته و هفته اي دو جلسه در برنامه تمريني مربوط به تحقيق شركت نمودند. نتايج حاصله از تجزيه و تحليل هاي انجام شده عبارتند از: الف افزايش معني دار در حداكثر اكسيژن مصرفي بمقدار 15/55 درصد. ب - افزايش غيرمعني داري توان بي هوازي آزمودني ها در آزمون پرش عمودي به مقدار 3/01 درصد ج - افزايش معني دار در مدت دوي 45/53 متر سرعت بمقدار 6/46 در نتيجه برنامه تمريني مذكور جهت افزايش توان هوازي مناسب و جهت افزايش توان بي هوازي مضر و نامناسب است .
