چكيده :
جدايي شبكيه يك اختلال پيچيده است كه در آن شبكيه حسي از لايه اپيتنيوم پيشكانته جدا مي شود اين عارضه نتيجه يك بيماري خاص نيست بلكه عوامل متعددي در آن دخيل هستند مثل اختلالات مادرزادي متابوليكي ، عروقي و ضربه اين عارضه بيشتردر سنين 70-30 سالگي رخ مي دهد. ميزان بروز آن در جمعيت عمومي يك نفر در هر ده تا 15 هزار است . سه عامل اتيولوژيك اساسي براي جدايي شبكيه در نظر مي گيرند: 1) نزديك بيني كه در 55-40 افراد دچار جداي شبكيه مشاهده مي شود2) نبودن عدسي در چشم يا وجود عدسي مصنوعي داخل چشمي كه در 40 - 30 موارد ديده مي شود 3) ضربه مستقيم به چشم كه در 20 - 10 افراد مشاهده مي گردد. بديهي است كه جمع شدن دو عامل يا بيشتر در يك فرد شانس جدايي شبكيه را باز هم بيشتر مي كند. از بين عوامل فوق نزديك بيني عامل مهمتري بشمار مي رود چرا كه از ميزان شيوع بالاتري در جامعه برخوردار است اين عارضه در 18 - 5 افراد جامعه ديده مي شود (البته اين آمار در كشورهاي مختلف متفاوت است براي متال در ژاپن ميزان آن بسيار بالاتر يعني 44/6-22/7 مي باشد.)...
