چكيده :
مس بعنوان يكي از اجزاء ضرور رژيم غذايي ميباشد. بيشترين غلظت آن در جگر ميباشد در مقابل شير و محصولات لبنياتي كمترين غلظت مس را دارند. نياز روزانه مس بيش از دو ميلي گرم ميباشد. روزانه حدود 0/6 تا 1/6 ميلي گرم مس دفع ميشود كه عمدتا از طريق صفراوي ميباشد. جذب مس در معده و دودنونوم ميباشد. عناصري مانند كادميم جيوه نقره و روي از طريق رقابيت از جذب مس جلوگيري مي كنند مس در سلولهاي كبدي در ارگانلهاي مختلفي وجود دارند كه قسمت عمده در سيتوژل و كمترين مقدار آن در ميكروزومال مي باشد. مشاهده شده كه هورومونهاي هيپوفيز غدد آدرنال غده تيروييد و غدد جنسي متابوليسم مس را تغيير ميدهند. ميزان كل آهن بدن چهارم گرم مي باشد كه حدود 65 آن در هموگلوبين و 15 تا 30 درصد بفرم فريتين ميباشد. جذب آهن در دودنوم وژژنوم فوقاني مي باشد. آهن جذب شده بلافاصله در پلاسما بابتا گلوبيني بنام آپوترانسفرين باند ميشود و تشكيل ترانسفرين ميدهد. در مردان روزانه يك ميلي گرم آهن دفع مي شود. و در خانمها با توجه به خونريزي قاعدگي حدود دو ميلي گرم بوزانه دفع مي شود. بنظر مي رسد كه مس تاثيرش روي متابوليسم آهن از طريق سنتز سروپلاسمي اعمال مي كند.
