چكيده :
با توجه به مطالعات و تحقيقاتي كه در مقالات انجام شده است مي توان نتيجه گرفت كه پيشگيري اوليه بهتر و كم هزينه تر از پيشگيري ثانويه است و بهترين روش براي پيشگيري اوليه تشخيص به موقع و صحيح بيماري فارنژيت در بين سنين مدرسه و دادن آنتي بيوتيك است ... نتيجه نهايي از كل مقالات بيانگر اين است كه در كشورهاي در حال توسعه بهترين فاصله زماني بين دوزهاي تزريقي بنزاتين پني سيلين در روش پيشگيري ثانويه هر سه هفته يكبار مي باشد و اينكه مصرف دارو را تا چه زماني بايد ادامه داد هنوز مورد بحث است ولي در كشورهاي در حال توسعه به علت بالا بودن انسدانس عفونت استرپي در افرادي كه مبتلا به آرتريت به تنهايي شده اند حداقل تا 25 سالگي همچنين تا 5 سال بعد از آخرين حمله تب روماتيسمي بايستي مصرف دارو را ادامه داد و در نزد افرادي كه سندروم كره به تنهايي داشته به نظر مي رسد تمام عمر بايستي مصرف دارو را ادامه دهند و در افرادي كه كارديت قسمتي او تظاهرات حملات قبلب اشان بوده است به نظر مي رشد در مورد هر بيمار به تنهايي با در نظر گرفتن وضعيت اقتصادي و فرهنگي وي طول مدت پيشگيري ثانويه مورد تصميم گيري شود....
