مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - چگونگي علل موثر در جلوگيري كليه در بيماري ديابت غير وابسته به انسولين و راههاي جلوگيري آن

چكيده :

كلا درگيري كليه در ديابت بعنوان يك مسيله جدي و مشكل اساسي است و ميزان درگيري كليه و بدنبال آن نارسايي كليه از سال 1978 رو به افزايش است . از حدود 30 به 60 رسيده است و اگر با اين سرعت افزايش داشته باشيم در سال 2000 حدود 1/3 افراد درگير هستند. در مطالعه ديگر گفته شده در سال 1978 ميزان نارسايي كليه حدود 6 است كه در سال 1986 به حدود 20 رسيده و حال حاضر حدود 30 مي باشد و تقريبا نيمي از اين افراد را گروه 2 شامل مي شود از طرفي ميزان بقاء عمر در اين افراد نسبت به بقيه علل نارسايي كليه خيلي كمتر است و 17 تقريبا 5.6 سال بعد از بيماري سالم ميمانند در حاليكه در بقيه افراد حدود 418 - 39 مي باشد. بنابراين توجه و اهميت به اين افراد بسيار مد نظر است . و پيدايش پروتيين در ادرار يك زنگ خطر است و بايستي اين افراد را كاملا تحت نظر داشته باشيم . بنظر مي رسد كه تزريق انسولين به مقدار كافي بهترين طريقه پيشگيري مي باشد. و به همراه آن كنترل دقيق و به موقع فشار خون با داروهاي مهار كننده رنين آنژيوتنسين مي باشد با توجه به تحقيقات مختلف بنظر مي رسد كه بهترين داروي مصرفي براي كاهش فشار گلومرولي مي باشد. كه در نهايت كاهش دفع پروتيين و جلوگيري ازدرگيري كليه داريم .