چكيده :
با توجه به آگاهي از اين موضوع كه بيماري سوريازيس به نحوي با عمل سلولهاي T ارتباط دارد. مطالعات زيادي در رابطه با نقش سيكلوسپورين در درمان اين بيماري شروع شده است . تاثير قابل توجه سيكلوسپورين سيستميك حتي در انواع مقاوم سوريازيس نه تنها ديدگاه تازه اي را در اين بيماري بوجود آورده است بلكه به تفهيم بهتر پاتوفيزيولوژي اين بيماري نيز كمك مي كند اما آثار جانبي سيكلوسپورين سيستميك مانند نقصان كار كليه و فشار خون استفاده گسترده از آن محدود مي كند. با استفاده از فرمول موضعي سيكلوسپورين تحقيقات انجام شده نشان مي دهند كه سيكلوسپورين موضعي درمان سود بخشي براي بيماري ليكن پلانوس دهاني و احتمالا ديگر بيماريهاي موكوزاي دهان مي باشد. در ارزيابي آزمايشگاهي سطح سيكلوسپورين بهترين نمونه Whole Blood است نه سرم يا پلاسما روشهاي اندازه گيري HPLC و يا Monclnal immuno ASSY Specifc هستند. در سوريازيس غلظت سيكلوسپورين در خون ارتباط دقيقي به جواب كلينيكي بيمار ندارد. در بيماراني كه جواب خوبي به سيكلوسپورين نمي دهند با ارزيابي مقدار آن مي توان تعيين كرد كه مقدار جذب چقدر بوده و متابوليزم تركيبات مادر به چه صورت اتفاق افتاده است .
