چكيده :
در مجموع آسيب در اثر سوختگي يكي از شديدترين استرس هاي است كه در انسان شناخته شده است . ان آسيب بوسيله افزايش ميزان متابوليسم و تسريع در متابوليسم مشخص ميشور. بزرگي پاسخ به آسيب رابطه مستقيم با ميزان آسيب ديدگي دارد كه بر حسب درجه سوختگي و مساحت ناحيه سوخته شده مشخص ميشود. افزايش ميزان متابوليسم در وهله اول در رابطه با افزايش ترشح كاتاكولامين ها در پاسخ به استرس مي باشد همچنين آب از دست داده شده در افزايش ميزان متابوليسم نقشي داشته باشند. افزايش متابوليسم پروتيينها نتيجه جابجاي پروتيينها براي ترميم بافتهاي بدن ، افزايش گلوكونيوژنسيس در پاسخ به افزايش سطح هورمونهاي كاتابوليكي و ترشح اگزودا پروتيين از سطح زخم مي باشد. هدف از رژيم درماني در بيماران سوخته ، كم كردن كاتابوليسم پروتيين هاي بدن براي جلوگيري از عواقب سوء تغذيه پروتيين كالري كه خود شامل : منبع مكانيسم هاي سيستم ايمني كه باعث افزايش ايجاد عفونت ميشوند، تنزل در سنتز پروتيين هاي خون و هموگلوبين ، كاهش قدرت و كشش عضلاتي و ممانعت از التيام زخم مي باشد....
