چكيده :
انعقاد درون عروقي منتشر DIC يك بيماري مستقل نيست بلكه يك مكانيسم مداخله گر بينابيني در بيماريهاي گوناگون است كه باعث بروز اختلال شديدي در سيستم انعقادي شده و مكانيسمهاي ايجاد لخته و تجزيه فيبرين از تعادل خارج مي شوند. ميزان بروز DIC بطور كلي حدود يك مورد در هر هزار بيمار بستري در سال مي باشد. در موارد شديد اين بيماري ، ميزان مرگ ومير بيش از 80 است . شايعترين علل ايجادكننده DIC عبارتند از: عفونتهاي شديد و فراگير، عوارض دوران حاملگي ، بيماريهاي سرطاني بدخيم و آسيب ديدگي بافتها در جريان تصادمات و يا اعمال جراحي . تمام عوال ايجادكننده DIC با مكانيسمهاي تقريبا مشابهي عمل مي كنند. اين علل با فعال كردن نامتعادل واكنشهاي انعقادي در يكي از دو مسير دروني و يا بيروني باعث : توليد مقادير نسبتا زيادي ترومبين و پلاسمين ، مصرف پلاكتها و فعال شدن سيستم كملمان مي شوند....