عنوان :
بيان رمزي در غزليات شمي (پيوند معنايي ميان محسوس و معقول در غزلهاي مولانا)
پديدآورندگان :
مشتاق مهر رحمان نويسنده , پورنامدارايان تقي نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تربيت مدرس
كليدواژه زبان طبيعي :
مولوي جلال الدين محمدبن محمد شمس تبريزي ، محمدبن علي غزل عرفان شعر ادبيات رده علوم انساني
چكيده :
ماهيت بيان ناپذير تجارب و احوال عرفاني به سبب تعلق آنها به عوالم نفساني و هيجانات و عواطف و احوال روحي عارف ، و دشواريها و تنگناهاي ناشي از بيخودي و استغراق عارف در حين بيان ديده ها و دريافته هاي خود و قصور فهم مخاطب و اختلاف سطحبينش او با گوينده و محدوديتهاي زبان عادي در تبيين معاني و مفاهيم متعلق به ضمن ناخودآگاه و عوالم معنوي و غيبي ، بيان تجارب و حقايق عرفاني را با مشكل مواجه مي كند. مرد عارف براي گريز از اين تنگنا يا به خاموشي پناه مي برد و زبان حال يا منطق جان را بر زبان ترجيح مي دهد يا اعمال و رفتارهاي نمادين مثلا سماع را جايگزين زبان عادي و يا با تصرف در رابطه دلالت بين لفظ و معني ظرفيت و قابليت بيان زبان عادي را توسعه مي دهد...
يادداشت :
دانشگاه تربيت مدرس
