مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - راهبردهاي ترويج و توسعه كشاورزي كاربرد نظريه هاي جامعه شناسي محيط زيست

چكيده :

بعد از جنگ جهاني دوم ، اكثر انديشمندان توسعه بيان كردند كه مشكل توسعه يافتگي و عقب ماندگي را مي توان از طريق بكارگيري نظريه نوسازي برطرف كرد. در دهه هاي اخير، توسعه و ترويج كشاورزي ايران بر مبناي نظريه نوسازي بوده است . اما تحليل سياستهاي توسعه و فعاليتهاي ترويج نشان مي دهد كه پيگيري اين نظريه ، پيامدهاي منفي زيادي مانند توسعه نامتعادل ، فقر و تخريب زيست محيطي را بوجود آورده است . نگراني نسبت به مسايل زيست محيطي عامل اصلي است كه سبب از بين رفتن اعتقاد در مورد كارآيي اين نظريه شده است . لذا راهبردهاي متداول توسعه اساسا توانايي محدودي در ترغيب توسعه كشاورزي پايدار ايران دارند. از طرف ديگر، نظريه پردازان نتوانسته اند يك چارچوب مفهومي گزيدار براي توسعه كشاورزي ارايه نمايند. لذا توسعه كشاورزي و پي آمد آن ، ترويج كشاورزي كشور از بعد نظري با بحران روبرو است . در تلاش براي ارايه يك دورنماي نظري گزيدار براي توسعه و ترويج كشاورزي ، هدف كلي اين پژوهش ، توسعه مبنايي نظري براي توسعه و ترويج كشاورزي سبز مي باشد. براي اين منظور اين پژوهش از پنج مرحله تشكيل شده است . هدف مرحله اول ، طبقه بندي مكاتب فكري عمده جامعه شناسي محيط زيست مي باشد. جامعه شناسي محيط زيست بدنبال مطالعه تعاملات و تاثيرات متقابل بين جامعه و محيط زيست است . هدف جامعه شناسي محيط زيست توسعه نظريات اجتماعي در زمينه روابط متقابل كنش اجتماعي و مسايل زيست محيطي است . با در نظر گرفتن پديده نوسازي و رابطه آن با بحران محيط زيست ، حداقل سه مكتب فكري مي توان تميز داد: ديدگاه نيوماركسيستها، ديدگاههاي مختلف نظريه جامعه فراصنعتي و مكتب فكري توليدزدايي ...