عنوان :
وصف و تحليل شخصيت هاي هفت رمان واقع گرا (بازتاب قشرهاي جامعه )
پديدآورندگان :
رنجبر ابراهيم نويسنده , صدري نيا باقر نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تبريز
كليدواژه زبان طبيعي :
رمان واقع گرايي جامعه وصف تحليل شخصيت ادبيات ادبيات فارسي رده علوم انساني
چكيده :
موضوع اين رساله بررسي و تحليل شخصيت هاي هفت رمان واقع گراي مربوط به نيمه ي اول قرن چهاردهم شمسي بدين قرار است : حاجي آقا، از صادق هدايت (1324)، چشمهايش ، از بزرگ علوي (1331)، شوهر آهو خانم ، از علي محمد افغاني (1340)، تنگسير، از صادق چوبك (1342)، نفرين زمين ، از جلال آل احمد (1346)، سووشون ، از سيمين دانشور (1348) و همسايه ها، از احمد محمود (1353). محورهاي بحث در هر يك از رمان ها عبارتند از: وصف اشخاص داستان از جهات ظاهري (ريخت ، پوشاك و سيما)، عقايد، اخلاق ، خصال و رفتارهاي فردي و اجتماعي فجايگاه اشخاص در رمان و روند آن فمتعارف يا غيرمتعارف بودن اشخاص فتناسب افكار و احوال و رفتارهاي هر شخص با منش و سرشت و پايگاه اجتماعي اوفنحوه ي تعامل اشخاص با هم فهم خواني و هم داستاني اشخاص با ساختار و طرح رمان فشباهت احتمالي اشخاص به خود نويسنده فاتكاي هويت اشخاص به الگوها و زمينه ي واقعي فتمثيلي ودن اشخاص فابعاد زندگي اشخاص فنو يا كهنه بودن الگوهاي خلق اشخاص فروشن كردن فضاي تاريخي -اجتماعي زمان تولد رمان فرابطه رمان و شخصيت هاي آن با واقعيات اجتماعي عصر خودفسطوح واقعي و تمثيلي رمان فقلمرو معنايي و موضوعي رمان اعم از سياسي ، اجتماعي و...فرابطه ي رمان با اخلاق و دين فجستن خميره ي احتمالي الهام و اين كه آيا الگويي براي زندگي ترسيم مي كندفرابطه ي الگوي رمان با الگوي زندگي فوظيفه و مسيوليتي كه رمان نويس در انتخاب يا خلق شخصيت ها براي خود الزامي مي داندفحدود شناخت نويسنده از محيط خودفشيوه ي روايت دخالت راوي در روند روايت يا بي طرفي اوفآيا كار رمان نويس استدلال است يا نمايش فيعني آيا به خرد مخاطب توسل مي جويد و وادارش مي كند كه به محك عقل و تجربه رمان را با واقعيت بسنجد يا به احساسات مخاطب توسل مي جويد و با تحرك كردن آن ها، مخاطب را با نويسنده هم داستان مي كند تا آن چه مي خواند واقعيت پندارد...
