مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - اشغال در حقوق بين الملل با تاكيد بر وقوع آن در دو دهه اخير

چكيده :

به طور كلي عمل اشغال سرزمين يك دولت توسط قواي بيگانه در بسياري از جنگهاي بزرگ رخ داده و شكي نيست كه اكثر قريب به اتفاق موارد آن مشروعيت بين المللي نداشته و به عنوان مغاير با حقوق بين الملل شناخته شده و ممنوع بوده است . اما با عنايت به اين حقيقت كه چنين عملي بارها به وقوع پيوسته و ممنوعيت آن ناديده گرفته شده ، لذا در جهت حفظ حقوق و امنيت سكنه اراضي اشغالي ، وجود مقرراتي كه در طول دوران اشغال ، رعايت آنها توسط قدرت اشغال كننده الزامي باشد، ضرورت دارد. در مقابل ، سكنه منطقه اشغالي نيز موظف به رعايت مقرراتي هستند كه خودداري از انجام آن ممكن است بعضي از اعمال غيرقانوني حاكم اشغالگر را توجيه نمايد. به همين دليل به تدريج قواعد و مقرراتي در اين رابطه در سطح بين الملل شكل گرفته و لازم الرعايه گرديده كه مختص زمان اشغال بوده و در اين وضعيت اجرا مي شود. هر كدام از موارد اشغال سرزمينها، مشمول آثار حقوقي مشترك بوده و در بعضي از انواع آن ، علاوه بر آثار حقوقي مشترك ، اثرات حقوقي خاص خود نيز دارد كه بررسي و مقايسه تطبيقي مواردي از آن همراه با تحليلي حقوقي اهميت فراواني دارد. هدف پژوهنده از تدوين اين پايان نامه بررسي پيرامون مواردي است كه در حقوق بين الملل به عنوان اشغال قلمداد مي شود، با عنايت و توجه خاص بر وقوع آن در دو دهه اخير در سطح بين الملل ، همچنين بررسي و تحليل پيرامون حقوق متقابل شهروندان و دولت اشغالگر و بالعكس ، و در مرحله تفصيلي و عملي آن ، موارد اشغال افغانستان توسط اتحاد جماهير شوروي ، اشغال قسمتهايي از ايران در جنگ تحميلي (به خصوص اشغال خرمشهر) به وسيله نيروهاي متجاوز بعث عراق ، اشغال كويت توسط عراق ، اشغال يوگسلاوي ، اشغال مجدد افغانستان توسط ايالت متحده آمريكا و نهايتا اشغال فعلي عراق مورد ارزيابي عميق و تفصيلي قرار خواهد گرفت ...