عنوان :
فرشته شناسي در حكمت اشراق
پديدآورندگان :
رحيميان سعيد نويسنده , خادم جهرمي حامده نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه شيراز
كليدواژه زبان طبيعي :
فرشته امشاسپندان انوار مجرده انوار قاهره عالم مقول عقل فعال فلسفه رده علوم انساني
چكيده :
فرشته شناسي تحت عنوان نظريه امشاسپندان نخست در اوستاي كهن ياد شده است كه در طي قرون به مرور اعصار و دهور و در اماكن مختلف به صورت متعدد جلوه گر گرديده است . در سرزمين يونان و در مكتب فلسفي افلاطون در شكل ارباب انواع يا المثل الالهيه افلاطونيه درآمده فدر فلسفه مشاء به عنوان عقول كليه عشره پذيرفته شده و در حكمه الاشراق ، الانوار اسفهبديه نام گذاري گرديده است . كه هر يك در جاي خود مورد بررسي قرار مي گيرد. از مطالب اساسي اين رساله ، ادله اثبات فرشته مي باشد كه عبارتند از: قاعده امكان اشرف ، جواز صدور بسيط از مركب ، قاعده الواحد و اثبات ارباب اصنام . نقش فرشتگان از نظير شيخ اشراق ، واسطه گري آنها بين نورالانوار و انسانهاست . وي در راستاي تبيين نقش دوگانه فرشتگان به عنوان موجوداتي بين عالم نور و عالم ظلمت ، در داستان هاي رمزي خود، به واژه رمزگونه شيخ ، مرشد يا پير اشاره مي كند. كه بسياري ، حقيقت آن را به فرشته تفسير و تعبير نموده اند. از ديگر مطالب مهم مذكور در اين پايان نامه ، تبيين اساسي بودن اعتماد به همانندي عقل فعال (عقل دهم ) با فرشته وحي است كه در اين رهگذر اثبات مي شود كه اگر اين همانندي در كار نبود هيچگونه حكمت نبوي حدوث نمي يافت و مذهب نمي توانست با عرفان ، عشق ، فلسفه و نيز با تمثيلهاي عرفاني شعرا هيچگونه پيوندي داشته باشد حقيقت چهره اي دوگانه مي بافت و ايمان و دانش ، الاهيات و فلسفه از هم جدا مي شدند.
