عنوان :
قابليت اجرايي آموزش زبان به شيوه ارتباطي در دو حوزه از بافت در حال گسترش : مدارس عمومي و آموزشگاه هاي خصوصي زبان انگليسي شهر شيراز
پديدآورندگان :
رياضي عبداالمهدي نويسنده , رزمجو آيت اله نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه شيراز
كليدواژه زبان طبيعي :
آموزش زبان شيوه ارتباطي مدارس عمومي آموزشگاه هاي خصوصي زبان انگليسي شيراز رده علوم انساني
چكيده :
آموزش زبان به شيوه ارتباطي از نظريه اي از زبان كه بر پايه گفتار است نشات مي گيرد. مطابق اين نظريه ، هدف مهم و عمده آموزش زبان توسعه عاملي است كه هايمز (1972) از آن بعنوان توانش گفتاري ياد مي كند كه در نقطه مقابل توانش زباني چامسكي قرار دارد. پيشينه تحقيق موجود درباره آموزش زبان نشان مي دهد كه نگرش و ميزان بكارگيري شيوه ارتباطي توسط مدرسان در بافت خارجي متفاوت مي باشد و بستگي به تفسير آنها از شيوه ارتباطي دارد. بنابراين ، اولين هدف اين مطالعه بررسي نگرش مدرسان مدارس عمومي و آموزشگاه هاي خصوصي زبان انگليسي شهر شيراز بعنوان بخشي از بافت در حال گسترش بوده است . دومين هدف تحقيق حاضر به ميزان استفاده از شيوه ارتباطي توسط مدرسين و عملي كردن نگرش آنها مربوط مي شد. به منظور دست يافتن به اهداف فوق ، پرسشنامه هاي 24 ماده اي كه متشكل از 5 اصل كليدي شيوه ارتباطي است در بين 100 مدرس زن و مرد توزيع گرديد. علاوه بر اين ، روش تدريس 60 نفر از مدرسين فوق مورد مشاهده قرار گرفت . همچنين تعداد 20 نفر از مدرسين و مديران آموزشي مصاحبه شدند. در پايان نيز كتب درسي و آزمون هاي پاياني هر دو حوزه بررسي شدند. تجزه و تحليل داده هاي موجود با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و همچنين تجزيه و تحليل كيفي داده ها نشان داد كه عليرغم اينكه مدرسان دو حوزه (مدارس عمومي و آموزشگاه هاي خصوصي ) نسبت به روش ارتباطي نگرش مثبت و بالايي دارند، تنها آنهايي كه در آموزشگاههاي خصوصي زبان بوده اند در عمل توانسته اند نگرش خود را عملي سازند. مصاحبه مدرسان نشان داد كه گروهي كه در آموزشگاههاي خصوصي زبان تدريس مي كنند در تلاش هستند تا بيشتر اصول روش ارتباطي را بكار گيرند در حاليكه مدرسان مشغول به تدريس در مدارس عمومي معتقدند كه موانع متعددي در سيستم آموزش وجود دارد كه آنها را از به فعليت درآوردن اين روش باز مي دارد...
