مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - مقايسه نتايج انواع روشهاي غيرخطي تحليل سازه ها

چكيده :

عملكرد صحيح لرزه اي يك سازه مستلزم آنست كه مقاومت قابل دسترسي و ظرفيتهاي تغيير شكل اعضا بيش از نيازهاي تحميل شده به سازه در اثر زمين لرزه باشد. از طرفي مقاومت جانبي در نظر گرفته شده در آيين نامه هاي طراحي لرزه اي سازه ، عموما خيلي كمتر از مقاومت جانبي مورد نياز آنها، براي باقي ماندن در محدوده خطي و الاستيك ، در حين رخداد يك زلزله قوي است . فلسفه چنين مساله اي در واقع مربوط به احتساب اتلاف انرژي لرزه اي ، در اثر وارد شدن سازه به محدوده غيرالاستيك ، تشكيل مفاصل پلاستيك در اعضاي سازه اي ، مقاومت ذخيره و ميرايي است . لذا براي بررسي عملكرد واقعي سازه ها، تحت اثر نيروي زلزله ، انجام تحليلهاي غيرالاستيك و غيرخطي ضروري مي باشد. در اين تحقيق به بررسي و مطالعه انواع روشهاي غيرخطي تحليل سازه در طراحي بر اساس عملكرد سازه ها، شامل روش طيف ظرفيت ، روش تغيير مكان هدف ، روش تحليل استاتيكي افزاينده غيرخطي مودي ، روش تحليل ديناميكي غيرخطي تاريخچه زماني ، روش تحليل Incremental Dynamic و روش تحليل Modal Incemental Dynamic مي پردازيم ، و با انتخاب قابهاي خمشي فولادي و چندين ركورد زلزله مختلف ، نتايج حاصل از روشهاي جديد تحليل Incremental Dynamic و تحليل Modal Incremental Dynamic را با هم مقايسه مي كنيم . همچنين انواع ترازهاي تحليل و تاثير تحليل مرتبه دوم در نتايج تحليل استاتيكي غيرخطي را مورد بررسي قرار مي دهيم .