عنوان :
بررسي مقايسه اي مفهوم زمان در اساطير هند، بين النهرين و ايران
پديدآورندگان :
متقيان روشنك نويسنده , قلعه خاني نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه شيراز
كليدواژه زبان طبيعي :
بررسي مقايسه اي مفهوم زمان اساطير هند، بين النهرين و ايران رده علوم انساني
چكيده :
رساله حاضر مفهوم زمان را در متون كهن به جا مانده در ايران ، بين النهرين و هند بررسي مي كند. هند و ايران باستان ديدگاهي مشترك از مفهوم زمان داشتند. آن ها زمان را ابديتي دايم الحاضر مي دانستند كه در عالم وجود منشا تضاد (همچون تولد و مرگ ) بود و بدون آن هيچ چيز نمي توانست به هستي خود ادامه دهد. در بين النهرين ، اعتقاد به سرنوشت حاكم بر افعال دنيا، منشايي آسماني داشت ، كه اين آسمان مظهر زمان بي پايان و يا زمان جهاني بود. علم نجوم بابلي بر اساس اين اعتقاد شكل گرفت و دو تمدن باستاني هند و ايران اين دانش را جذب كردند و با عقايدشان آميختند.
