چكيده :
در عهد صفويه (907 تا 1148 ه ق .) از رونق شعر و ادب فارسي در ايران كاسته شد و شاهان صفوي توجه چنداني به شعرا و نويسندگان نشان نمي دادند. همزمان با اين دوره ، در كشور هندوستان زبان فارسي ، زبان رسمي بوده و هنرمندان و دانشمندان ايراني در دربار گوركنيان (922 تا 1275 ه ق .) مقبوليت و قرب و منزلتي خاص داشتند و اين عوامل سبب مهاجرت ادبا و علما به سرزمين هند گرديد...
