چكيده :
اين پايان نامه تاثير فلسفه ي نيچه در مجموعه داستان هاي دوبليني هاي جويس را بررسي مي كند. دوبليني ها كه انتشارش در سال 1914 منتقدان و صاحبنظران را سرگردان و آشفته ساخت ، جامعه خوانندگان را هم به سبب بن مايه هاي نوين و بنياد ستيزش حيران كرد: بن مايه هايي همانند ناتواني جسمي ، خواري اجتماعي ، حساسيت هاي اضطراب آور، احساس مصيبت و بي عدالتي ، انزجار از آداب ، ميل به توجيه خود و دست به دامان حكمرانان شدن . اين پايان نامه نشان مي دهد كه دوبليني ها مظهر كامل مدرنيسمي است كه اساس آن بر فلسفه نيچه استوار است . با مشخص كردن شباهت عقايد جويس در تنها مجموعه داستان كوتاهش و نظريان بحث انگيز نيچه ، اين بحث مطرح مي شود كه دوبليني ها تصويريست طنزآميز از زندگي ايستا وراكد اين روزگار...
