عنوان :
بررسي متن فارسي ميانه فردگرد سيزدهم و چهاردهم ونديداد
پديدآورندگان :
باقري مهري نويسنده , باباخاني‌ملكي وحيد نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تبريز
كليدواژه زبان طبيعي :
اوستا ونديداد سپند مينو گناك مينو سگ سگ آبي خارپشت ونگهاپره زيري مينگور
چكيده :
ونديداد به معني قانون ضد ديو نام يكي از بخشهاي پنج گانه موجود از كتاب ديني زردشتيان موسوم به اوستا است . اوستاي موجود در دوره ساساني از زبان اوستايي به فارسي ميانه غربي جنوبي ترجمه و تفسير شده و به خط پهلوي نگاشته شده است . ترجمه اوستا به پهلوي را كه تفاسير نيز در برداشت زند مي گويند. ونديداد بيشتر موضوعات زير را بر مي گيرد: قوانين مذهبي و احكام ديني و تشريفات آييني از قبيل : سوگند خوردن ، رعايت پيمان ، طهارت انسان ، آب و خاك ، آداب دخمه ، اجتناب از لاشه و مردار، لزوم و چگونگي توبه و كفاره ، مطالب پزشكي ، بر شمردن محاسن و تكريمهاي برخي از حيوانات نظير: سگ ، خارپشت گوسفند و غيره ... در يك نگاه كلي همچنان كه اغلب ايران شناسان نيز ذكر كرده اند ونديداد مجموعه اي است از قواعد و دستورات ديني ، مخصوصا راجع به انواع ناپاكي هاي و گناهان و وسايل و طرق تطهير و توبه ها...
