عنوان :
روابط شيعيان با دستگاه خلافت عباسي از زمان الناصرلدين الله تا پايان خلافت عباسي
پديدآورندگان :
اكبري‌مطلق نادر نويسنده , آذرنيوشه عباسعلي نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه سيستان و بلوچستان
كليدواژه زبان طبيعي :
شيعيان دستگاه خلافت عباسي زمان الناصرلدين الله پايان خلافت عباسي تشيع اهل سنت ايلخانان تاريخ رده علوم انساني
چكيده :
موضوع رساله حاضر روابط شيعيان با دستگاه خلافت عباسي از دوره الناصرالدين الله تا پايان حكومت عباسي است . لذا كوشش به عمل آمده تا به سوالات زير تا حد امكان پاسخ دهد. مفهوم شيعه چيست و مكتب تشيع از چه زماني و چگونه شكل گرفت Œ شيعيان در دوران اموي چه وضعي داشتندŒ چه جنبش هايي در دوره عباسيان توسط شيعيان صورت گرفت Œ آل بويه در زمينه گسترش تشيع چه اقداماتي انجام دادندŒ نوع رفتار و برخو د خلفاي عباسي با شيعيان چگونه بودŒ رابطه ناصر خليفه عباسي با شيعيان به چه صورت بودŒ بغداد بيش از حمله مغول چه وضعي داشت Œ روابط شيعيان با مغولان چگونه بوده است Œ آيا علماي بزرگي چون خواجه نصيرالدين طوسي و ابن علقمي در سقوط بغداد نقش داشته اندŒ شيعيان بعد از سقوط دستگاه خلافت چگونه بوده است Œ در اين تحقيق تلاش شده مشخص شود روابط شيعيان با دستگاه خلافت عباسي از فراز و نشيب هاي فراوان برخوردار بوده است . براساس منابع تاريخي شكل گيري شيعه اماميه از دوران سقيفه بني ساعده آغاز شد. عده اي كه حاضر به بيعت با ابوبكر نشدند و گرد حضرت علي ع را گرفتند به شيعه علوي معروف شدند...
يادداشت :
دانشگاه سيستان بلوچستان
