كليدواژه :
گندم , برنج , اكسيدروي , بور , سولفات روي , خاكشناسي , بوريك اسيد
چكيده :
بررسي تاثير روي و بور و بر همكنش آنها بر رشد و تركيب شيميايي گندم و برنج مي باشد. 1- انتخاب خاكي از استان فارس از افق سطحي (30-0 سانتيمتري ) باروي و بور قابل استفاده كم از ميان تعداد قابل ملاحظه سريهاي مهم خاك اين استان . 2 - تاثير سه سطح روي (0،5، 10، 20، 40، 80، 160 ميلي گرم در كيلوگرم خاك بصورت بوريك اسيد) بررشد تركيب شيميايي برنج بصورت فاكتوريال در قالب طرح كامل تصادفي در سه تكرار در شرايط گلخانه اي شروع شده است . تعداد 15 عدد بذر برنج رقم قصرالدشتي در گلدنهاي پنج كيلويي كاشته و پس از دو هفته ، بوته ها تنك و تعداد چهار نهال در هر گلدان حفظ گرديده است . گلدنهاي باآب مقطر غرقابي شده و سطح برگ اندازه گيري شده است . نتايج بدست آمده نشان مي دهد كه رشد برنج با افزايش سطوح بور كاهش يافته و اين تاثير در سطوح بالا بور كاملا محسوس مي باشد ضمنا بنظر مي رسد كه افزودن روي مخصوصا بصورت سولفات روي تاثير كاهندگي بور را كاهش داده است . 3 - در آزمايش گلخانه هم چنين تاثير سه سطح روي (0، 5، 10 ميلي گرم در كيلوگرم خاك ) از دو منبع سولفات و اكسيد روي و شش مقدار بور (0، 2/5، 5، 10، 20، 40 ميلي گرم در كيلوگرم خاك ) بررشد و تركيب شيميايي ذرت مورد بررسي قرار گرفت . نتايج نشان مي دهد كه كاربرد بور مخصوصا در سطوح بالا باعث كاهش رشد رويشي ذرت شده ضمنا اضافه كردن روي تاثير سوء بور را تعديل نموده است .