عنوان :
بررسي روشهاي برآورد رسوب به منظور معرفي مناسب ترين روش براي حوزه هاي فاقد ايستگاه
ناشر :
مركز تحقيقات منابع طبيعي و امور دام استان لرستان
كليدواژه :
كشاورزي , فرسايش , سد , روش هاي برآورد رسوب
چكيده :
يكي از عوامل مهم و مشكلاتموجود در مطالعه فرسايش و رسوب در ايران عدم و كمبود اطلاعات و آمار داده هاي مورد نياز مي باشد. اين مسيله دراكثر كشورهاي در حال توسعه وجود داشته در كشور ما نيز اين مشكل به طور محسوسي وجود دارد. ايستگاههاي اندازه گيري رسوب و هيدرومتري در حوزه هاي كوچك آبخيز وجود ندارد و تعداد اين ايستگاههاي در خروجي حوزه هاي بزرگ نيز به اندازه كافي مورد توجه قرار گرفته است . تنها در چند حوزه منتهي به سدهاي بزرگ و استراتژيك كشور از جمله سدهاي سپيد رود، دز و ... مي توان به تعداد و دقت آمار موجود ايستگاههاي اندازه گيري آب و رسوب استناد كرد. به همين دليل عدم اطلاعات و آمار كافي ، استفاده از مدلهاي تجربي را مجاب مي نمايد. از طرفي اين مدلهاي وارداتي معمولا با شرايط اقليمي متفاوت از ايران ابداع گرديده اند كه اين امر مستلزم تغييراتي در ضرايب و جدال جهت انطباق با شرايط حوزه هاي آبخيز مي باشد. از جمله مدلهايي كه بيشترين مورد استفاده را در برآورد فرسايش و رسوب داشته مدل }EPM,PISIAC{ روش فرسايش بالقوه مي باشد كه در خيلي از حوزه هاي آبخيز كشور مورد استفاده قرار گرفته اند. نتايج حاصل از مطالعه اين دو روش اوليه }PSIAC{ نشان مي دهد كه رسوب برآورده شده با استفاده از رو }PSIIA{ اصلاح شده با رسوب اندازه گيري شده ايستگاه كمترين اختلاف را نشان مي دهد و اختلاف بين مقادير اين دو روش زياد بوده از نظر آماري معني دار مي باشد.
