كليدواژه :
استان كرمانشاه , خانواده گرامينه , سازگاري گياه , گونه هاي مرتعي , مراتع , شرايط ديم , عملكرد علوفه , كشاورزي
چكيده :
افزايش جمعيت در دهه هاي اخير و بالطبع به مواد غذايي پروتييني و لبني باعث افزايش تعداد دام و از طرفي فرسايش پوشش گياهي و تبديل اراضي شيب دار به زراعت ديم ، چراي مفرط و بيش از ظرفيت و نيز چراي زودرس و غيرفصل موجب وارد آمدن خسارت زياد به گياهان مراتع شده و امكان زادآوري و بقاء را از آنها گرفته است . اين وضعيت باعث شده تا اندامهاي رويشي گياهان بخصوص برگها تحليل بروند و امكان ساخت و ذخيره سازي مواد غذايي جهت ادامه حيات و رشد گياه فراهم نگردد پس از مدتي گياه سلامت و قدرت رقابت خود را از دست مي دهد و نابود مي شود، بررسي سازگاري و فنولوژي گونه هاي مرتعي چند ساله اين امكان رافراهم مي سازد كه اولا نياز غذايي دامها تامين شود و ثانيا زمان ورود و خروج دام به مرتع كه عمدتا براساس فنولوژي گونه هاي مرتعي و توجه به مراحل مختلف زندگي گياهان است ، تنظيم گردد. لذا كمترين صدمه به گياه وارد مي آيد و بقاء آن براي سالهاي آتي محفوظ مي ماند. لذا با توجه موارد فوق اين تحقيق با هدف بررسي سازگاري آنها به مدت سه سال از 78-1375 در مزرعه تحقيقاتي اسلام آباد غرب در شرايط ديم مورد مطالعه قرارگرفتند. آزمايش در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام گرفت .
