كليدواژه :
تغذيه آبخوانها , سيلاب , استان خراسان , جاجرم , منطقه بجنورد , كشاورزي , آبهاي سطحي , آبهاي زيرزميني , مراتع , تخريب خاك
چكيده :
سرعت فزاينده تخريب خاك و هدر رفتن آبهاي سطحي و زيرزميني دو عامل مهم و اصلي در توسعه پايداري در اثر عوامل محيطي با دستكاريهاي نابخردانه انساني ، بروز ناهنجاريهاي متعددي در پي داشته و تعادل محيط زيست را بطور بارزي مختل نموده است و متعاقب آن توسعه بيابانها }desertifcation{ را در حد فاجعه آميزي خصوصا در مناطق نيمه خشك تا فراخشك كه داريا اكوسيستمهاي بسيار شكننده ، موجب شده است . استان پهناور خراسان با اقليم نيمه خشك تا خشك ، در طي قرون متمادي در اثر بهره برداري بي رويه از پهنه هاي منابع طبيعي ، فرسودگيهاي آشكار و پنهاني را به چهره منابع آب و خاك خود در قالب انواع فرسايشهاي آبي و بادي متحمل شده است كه بردست اندركاران پوشيده نيست . تلاشي و افر جهت بازگرداندن عرصه ها به حالت كليماكس در جريان است . طرح ملي ترويجي پژوهشي ايجاد مراتع مشجرو تغذيه مصنوعي آبخوانها به روش گسترش سيلاب كه به منظور استفاده بهينه بخشي از منابع آبهاي سطحي سيلاب و خاك به همت آقاي دكتر كوثر براي اولين بار در سال 1359 تدوين گرديد و سپس در جنوب غربي ايران فسا - استان فارس با تلفيقي از شيوه هاي سنتي سيلاب گيري اين مرز و بوم همراه با انجام اصلاحات و بهره گرفتن از ابدعات نوين توسط ايشان به اجرا در آمد.
