چكيده :
يكي از كمبودهاي مهم تياتر ايران در دسترس نبودن متنهايي مناسب براي وقوف بر آگاهيهاي لازم و ضروري درباره فرهنگ تياتر و ادبيات نمايشي است نمايش پردازان ما به دليل وجود چنين نقيصه اي معمولا گريزي جز تجربه هاي مطلق صحنه اي نداشته اند، حال آنكه براي روي آوردن به صحنه و اجراي نمايش بايد شناخت و آگاهيهاي از پيش كسب شده مطرح باشد بي گمان فرهنگ معاصر كشور ما تا كنون از نبودن آثار تحقيقي بنياني از تحليل نمايشنامه ها گرفته تا آثاري روشنگرانه درباره تياتر اعم از صحنه پردازي و صحنه آرايي و كارگرداني آسيبهاي فراوان ديده است
