كليدواژه :
نقد , موسيقي شعر , ادب فارسي , جمال شناسي شعر , شعر فارسي
چكيده :
جمال شناسي شعر از دير زمان مد نظر نقادان شعر بوده است و موسيقي شعر يكي از مباحث اصيل و اساسي نقد شعر است . اخوان الصفا از نخستين كساني هستند كه در اين باب سخن رانده اند اين چنين برداشت مي شود كه "اصحاب شرايع و نواميس الهي به منظور استفاده از هياكل و عبادتخانه ها و در هنگام خواندن نماز و هنگام قربانيها و دعاها و الحان و اصوات موسيقي را به كار برده اند چنانكه حضرت داود در هنگام خواندن مزامير خود الحان خوش بر اوزان معني اعمال مي كرد. در تعريف موسيقي بسيار سخن رفته است . صاحب مقاصد الاحان مي گويد: بدانكه موسيقي لفظيست يوناني و معني آن الحانست و لحن عبارتست از مجموع لغات مختلفه ..." بعضا نظام موسقيايي جهان را مطرح مي كنند. مي گويند هيچ اثري باقي نخواهند ماند مگر اينكه از تناسبات و هماهنگي ها برخوردار باشد كه بدان لفظ موسيقي اطلاق مي شود. اجزاي يك واحد هنر نيز با يكديگر روابط متاقبل دارند اين روابط متقابل شامل موسيقي هم مي شود. از لفظ موسيقي آنچه در آغاز به ذهن مي رسد "وزن عروضي شعر است " ليكن گذشته از وزن اشعار يا موسيقي آنچه در آغاز به ذهن مي رسد "وزن عروضي شعر" است . ليكن گذشته او وزن اشعار يا موسيقي بيروني ، موسيقي كناري نيز قابل توجه است . كلمات پايان مصراع ، موسيقي خاصي ايجاد مي كند كه وزن موسيقي كناري يا موسيقي "قافيه و رديف " گفته اند،
