مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بهره وري آب در دو نظام بهره داري تعاوني و غير تعاوني مطالعه مورد استان همدان

چكيده :

در سال 1371-18/5 ميليون هكتار از اراضي كشور به فعاليت هاي زراعي اختصاص داده شده است كه 5/8 ميليون هكتار آن زير كشت محصولات آبي بوده است آب مصرفي اين ميزان زراعت آبي 72 ميليارد متر مكعب بوده است . مقايسه ميزان آب و خاك اختصاص يافته به زراعتهاي آبي از كل پتانسيل هاي آب و خاك كشور كه معادل 51 ميليون هكتار زمين قابل كشت و 415 ميليارد متر مكعبي آب دريافتي سالانه مي باشد گواه بر عدم استفاده مطلوب از اين منابع مي باشد ضمن آنكه بازدهي منابع توليدي در روشهاي رايج نيز در سطح مطلوبي قرار ندارد روش غالب زراعي در ايران نظام دهقاني خرده پا مي باشد. اين نظام به جا مانده از اصلاحات اراضي سال 1342 است . ويژگيهاي بارز اين نظام در ايران خرد و پراكندگي زمينهاي زراعي است كه امان توسعه سرمايه گذاري و مكانيزاسيون را نمي دهد. متخصصين چاره كار را در يكپارچه نمودن مجدد اراضي در غالب نظام تعاونيهاي توليد روستايي مي دانند. به همين دليل توسعه اين نظام بهره برداري در دستور كار وزارت كشاورزي قرار گرفته است . هدف اين طرح مطالعه بازده اقتصادي منابع آب و خاك در دو روش بهره برداري سنتي و تعاونيهاي توليد روستايي در استان همدان مي باشد. جهت دستيابي به هدف ، علاوه بر مطالعات كتابخانه اي در مطالعات ميداني ، روش توليد در شركتهاي تعاوني روستايي و كشاورزان خرده پا در روستاهاي شاهد مقايسه و ارزيابي مي شود ....