-‎

روند توليد مسكن در دهه نود شمسي آهنگي كاملاً نزولي داشته به گونه اي كه از ركورد توليد بيش از 900هزارواحد مسكوني در سال هاي 1390 و 1391 به كمتر از 500 هزار واحد مسكوني در سالهاي 1398 و 1399 كاهش يافته است. بدين منظور بر اساس كسري توليد در اين سال ها، مجلس شوراي اسلامي در قالب طرح جهش توليد و تأمين مسكن، دولت را مكلف كرد تا در طول چهار سال حداقل سالانه به طور متوسط يك ميليون واحد مسكوني در كشور براي متقاضيان واجد شرايط براساس قانون حمايت از توليد و عرضه مسكن مصوب 25/02/1387 توليد و عرضه نمايد. نكته اي كه در اين ميان كمتر بدان پرداخته شده است، نحوه دستيابي به اين تيراژ توليد و تدارك تمهيدات لازم جهت افزايش توليد مسكن در كشور است. تجربه سال هاي اوج توليد مسكن بيانگر كمبود مقطعي مصالح و تجهيزات ساختماني و چندنرخي شدن آنها بوده است. در دوره اوج توليد مسكن، سرمايه گذاري قابل ملاحظه اي در صنايع ساختماني خرد و كلان شكل گرفت ولي در سال هاي مياني دهه 90 عملاً بواسطه تأخير زماني اين فرايند (پيك تقاضاي مصالح نسبت به پيك توليد آن) بخشي از اين افزايش ظرفيت توليد بواسطه كاهش توليد مسكن، دچار ركود شديد و يا تعطيلي شدند. همچنين در سال هاي توليد مسكن با تيراژ حداكثري، ساخت وساز منجر به افت برخي شاخص هاي كيفي و مهندسي مسكن شده است.