السيده زينب(س) في مرآه شعرعاشورا المعاصر (دراسه مقارنه بين الادبين الفارسي والعربي)

حضرت زينب در آينه ي شعر عاشورايي معاصر فارسي وعربي

چكيده در كنار مردان حماسه ساز، هماره زنان نيز در تحقق انقلاب هاي تاريخ ساز، نقش بزرگي ايفا كرده اند. حماسه ي شگرف عاشورا را مي توان بهترين نمونه ي اين مشاركت دانست. همگان يقين دارند كه پايداري وجهاد ستودني زينب كبري(س) نهضت امام حسين(ع) را جاودانه كرد. شخصيت انقلابي و بي نظير حضرت زينب(س) بر تارك تاريخ درخشيده ونگاه نافذ اهل قلم وهنرمندان وبه ويژه شاعران را به خود جلب كرده است. در مقاله ي حاضر، تلاش شده با نگاهي دقيق، اشعار برجسته ي شاعران معاصر عربي وفارسي در مورد حضرت، بررسي شود تا ضمن روشن شدن نحوه ي ظهور وتجلي شخصيت ايشان در شعر دو زبان، تفاوت هاي اديبان دو فرهنگ وملت در ترسيم اين شخصيت نمايانده شود. افزون برآن، موضوع اسارت نيز به سبب پيوند نزديك با زنان عاشورايي در اشعار دوزبان، تحليل شده است. برخي ازدستاوردهاي مقاله نشان مي دهد در ترسيم شخصيت حضرت زينب(س) در شعر عاشورايي فارسي، شجاعت ودلاوري، سخنوري وبلاغت، بيش از ديگر صفات، تجلّي يافته درحالي كه بيشترين صفت در شعر عربي، مظلوميت است. همچنين در شعر فارسي به شخصيت ايشان بسيار دقيق تر وجزيي تر پرداخته شده است

Abstract: Women have always played a great role in the realization of insurrections in the course of history besides heroic men. The great Iranian revolution could be mentioned as one of the most objective cases of womenʹs cooperation. Furthermore, everyone admits with certainty that it is the Great Zeinabʹs admirable patience, perseverance, and strife that immortalizes Imam Hosseinʹs mobility. Womenʹs mission in this strife commences right after he is martyred; but among the women present in Karbala, Hazrat Zeinabʹs sublime character beams on the horizon of history, and attracts the attention of men of letters and arts, particularly poets. Here, the researcher tries to do a close scrutiny of the distinguished contemporary Arabic and Persian poems on the Great Zeinab; thus, this essay will elucidate her reflection in the poetry of both languages, and underline the distinctions between the poets of the two cultures and nations in the representation of her character. Furthermore, the notion of slavery has been examined in the poetry of both languages due to its close affinity with Ashuraee women. This study evinces that Persian Ashuraee poems have put more emphasis on Hazrat Zeinabʹs bravery and valor, lucidity and rhetoric than her other features while the most prominent virtue identified in Arabic poetry is her forlornness. Another distinctive feature between the two poetry is that Persian poems render a much more precise and detailed portrait of her.