ﺒررﺴﯽ ﺘطﺒﯿﻘﯽ ﺼﺤﻨﻪ ﭙردازي در داﺴﺘﺎنﻫﺎي ﮐوﺘﺎﻩ اﺤﻤد ﻤﺤﻤود و زﮐرﯿﺎ ﺘﺎﻤر

وﺠود ﻤﮑﺎن در ﮐﻨﺎر زﻤﺎن ﯿﮑﯽ از ﻋواﻤل ﺘﺸﮑﯿل دﻫﻨدﻩ ﺴﺎﺨﺘﺎر ﻓﻨﯽ وﻫﻨري داﺴﺘﺎنﻫﺎ ﯿﺎ ﺘﮑﻨﯿﮏﻫﺎي ﻫﻨر داﺴﺘﺎن ﭙردازي ﺒﻪ ﺤﺴﺎب ﻤﯽآﯿد، ﻗطﻌﺎً وﺠود زﯿﺒﺎﯿﯽ ﻫﺎي ﻤﮑﺎﻨﯽ و زﻤﺎﻨﯽ ﺒﻪ ﻨو ﺒﻪ ﺨود ﺤﻔظ ﮐﻨﻨدﻩ ظراﻓت و ﻨوﻋﯽ ﺤﺴن و ﻨﯿﮑوﯿﯽ ﮔﺴﺘردﻩ از ﻟﺤﺎظ ﻏﻨﯽ ﮔﺸﺘن و ﭙر ﺒﺎر ﺒودن ﯿﮏ ﮐﺘﺎب و ﻨﮕﺎرش ﻤﺨﺘص ﺒﻪ ﺨود ﺒراي ﻨوﯿﺴﻨدﻩ ﻤﯽ ﺒﺎﺸد. ﻫﻤﺎﻨﻨد ﺴﺎﯿر ﻋﻨﺎﺼر و ﻤﻀﺎﻤﯿن داﺴﺘﺎﻨﯽ و ﺠود ﻤﮑﺎن ﯿﺎ زﻤﺎن در ﻀﻤن آﺜﺎر داﺴﺘﺎن ﻨوﯿﺴﯽ ﺨود ﺸﺨﺼﯿتﻫﺎ در ﻗﺒﺎل ﻤﮑﺎن ﭙﯿراﻤون ﺨود ﯿﺎ در طﯽ ﺘوﺼﯿف راوي داﺴﺘﺎن ﯿﺎ دﯿدﮔﺎﻩ ﯿﺎ ﻨظر ﻤﺴﺘﻘﯿم ﯿﺎ ﻏﯿر ﻤﺴﺘﻘﯿم وي ﺼورت ﻤﯽﮔﯿرد و ﺒروز ﻤﯽﻨﻤﺎﯿد. ﻨﮕﺎرﻨدﻩ در اﯿن ﻤﻘﺎﻟﻪ ﺘﻼش ﻤﻰﻛﻨد ﻤﻔﻬوم ﻤﻛﺎن و زﻤﺎن ﺒﻪ ﻋﻨوان دو ﻋﻨﺼر ﻤﻬم ﻫﻨرى را ﺒﻪ وﯿژﻩ ﺒﺎ ﭙﯿﺸرﻓت داﺴﺘﺎن ﻛوﺘﺎﻩ در طﻰ دﻩ ﻫﺎ ﺴﺎل ﻨزد دو ﻨوﯿﺴﻨدﻩ زﻛرﯿﺎ ﺘﺎﻤر و اﺤﻤد ﻤﺤﻤود ﺒررﺴﻰ ﻛﻨد، زﯿرا آنﻫﺎ ﮔﺎﻫﯽ از اﯿن ﻋﻨﺎﺼر و اﺒزارﻫﺎى ﻫﻨرى ﺒﯿش از ﺴﺎﯿر ﻋﻨﺎﺼر ﺒﻬرﻩ ﺒردﻩاﻨد. ﻫﻤﭽﻨﯿن اﯿن ﭙژوﻫش ﺴﻌﻰ ﻤﻰﻛﻨد وﺠوﻩ ﺘﺸﺎﺒﻪ و ﺘﻤﺎﯿز اﯿن ﻋﻨﺎﺼر را در داﺴﺘﺎﻨﻬﺎى ﻛوﺘﺎﻩ اﯿن دو ﻨوﯿﺴﻨدﻩ ﺒﯿﺎن و دﺴﺘﻪ ﺒﻨدى ﻛﻨد.