بررسي كهن الگوي حيوان در آثار نظامي

شعر نظامی، به دلیل ماهیت رمزگونه وسمبلیكی كه دارد، از ظرفیت و استعداد بالایی برای تاویل بر مبنای آرای یونگ برخوردار است. به نظر می رسد استعاره های نظامی غالباً ریشه در روان ناخودآگاه جمعی دارد و زبان نمادین و رمزآلود او در به شعر كشیدن اندوخته های ذهن آفرینش گرش پیوسته از گجنجینه روان ناهشیار جمعی بهره می گیرد. مساله اصلی جستار حاضر، بررسی این كهن الگو در داستان های رمزگونه و نمادین نظامی و تحلیل آن براساس یافته های یونگ است. تفسیر نماد حیوان از دیدگاه یونگ، می تواند بار دیگر رشته های پیوند میان اندیشه پویای نظامی و روان ناخودآگاهی جمعی بشر را به روشنی نمایان سازد.