تجلي آيات سوره انفال در آينه مثنوي معنوي

این كه قرآن غنی ترین و گسترده ترین پشتوانه فكری، فرهنگی و اعتقادی در ادبیات فارسی است قولی است كه جملگی برآنند و این موضوع در گفتمان و بررسی های ادبی همواره یكی ازمباحث بنیادین بوده است. به ویژه در متون عرفانی حضور و جلوه متفاوت و گسترده تری از آیات قران را می توان دید. این نامگذاری خود ناشی از داوری آگاهانه و عادلانه ای است كه مخاطبان شعر فارسی داشته اند.در این مقاله با اذعان به اهمیت و ضرورت این مساله بر آن است كه كم و كیف تجلی آیات سوره مباركه انفال را از نظر فكری، ادبی و عرفانی در تار و پود كلام مولانا در منظومه مثنوی معنوی واكاوی و تحلیل كند.