بررسي اثر نسبت آب به سيمان بر ميزان نفوذ پذيري بتن هاي پلاستيك ديواره آب بند سدها

از جمله روشهای موثر در كنترل تراوش و آب بندی پی سدها و سازه های مشابه استفاده از دیوارهای آب بند می باشد كه جهت ساخت این دیواره های آب بند از بتن پلاستیك استفاده نمود. بتن پلاستیك كه مخلوطی از سیمان ، شن، ماسه، آب و بنتونیت می باشد به لحاظ خواص شكل پذیری مناسب و در عین حال نفوذ پذیری نسبتا كم ماده ای مناسب تشخیص داده شده است. جهت طرح اختلاط مناسب بتن های پلاستیك و امكان دستیابی به خواص مورد نظر ضروری است پارامترهای تاثیر گذار روی خواص این ماده مورد بررسی قرار گیرند. در این تحقیق تاثیر تغییرات نسبت آب به سیمان روی میزان نفوذ پذیری مخلوط های بتن پلاستیك حاوی مقادیر مختلف سیمان از 100 تا 220kg/m³ و مقادیر مختلف بنتونیت از 25 تا 55kg/m³ مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج بررسی نشانگر تاثیر بسایر قابل توجه كاهش نسبت آب به سیمان در كاهش نفوذ پذیری مخلوط های بتن پلاستیك بوده است. در مورد تاثیر مقدار بنتونیت روی نفوذ پذیری باید گفت كه با افزایش مقدار بنتونیت در نسبت آب به سیمان برابر، كاهش قابل توجهی (تا چند برابر) در نفوذ پذیری مخلوط ها ایجاد می شود لیكن با افزایش مقدار بنتونیت از یك مقدار بهینه، نفوذ پذیری مجددا افزایش خواهد یافت.