تحليلي بر معيارهاي مكان گزيني مدارس مقطع راهنمايي شهر لنگرود

مكان های آموزشی یكی از كاربری های اساسی است كه تخصیص فضا به این كاربری از موضوعات مهم برنامه ریزان وبرنامه ریزی شهری میباشد. به دلیل حساسیت این كاربری و ارتباط مستقیم آن با خانواده ها، نحوه تخصیص فضا برای كاربریآموزشی از اهمیت زیادی برخوردار است. افزایش سریع جمعیت شهرهای ایران به دلیل نبود نظام مدون و دقیق برنامه ریزی در اكثر شهرهای ایران مشكلات فراوانی را بهوجود آورده كه از مهمترین آنها كاهش سرانه خدمات آموزشی میباشد. تحلیل مقر و موقعیت فضاهای آموزشی و چگونگی مكان یابی آنها از نظر بهداشتی، ایمنی و امنیت، دسترسی، ساختارهای فضایی وكالبدی، عوامل اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی میتواند ما را در بررسی علل ضعف و قوت تحصیلی دانش آموزان و ارتقاء كیفیت آموزشی جامعه یاری دهد. توجه به شعاع دسترسی دانش آموزان به مدارس، چگونگی همجواری مكان های آموزشی درارتباط با سایر كاربری ها، تعداد دانش آموزان در كلاس و مدارس در مقایسه با آستانه های استاندارد و ... از جمله موارد مورد توجه هستند.در تحقیق حاضر با تشكیل پایگاه اطلاعاتی، مدارس مقطع راهنمایی شهر لنگرود با بررسی متغیرهای مهمی چون جمعیت، كاربری مطلوب شهری، مكان مدارس، عامل سازگاری، مطلوبیت و با بهره گیری از فناوری سیستم اطلاعاتجغرافیایی مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش كار در این پژوهش به گونهایی است كه پس از مطالعه مفاهیم نظری شرایط موجود مدارس مقطع راهنمایی از نظر محل قرارگیری با توجه چهار ماتریس سازگاری، مطلوبیت، ظرفیت و وابستگی، مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور ابتدا ضوابط مؤثر در مكانیابی مدارس مشخص شد و پس از آنكه معیارهای مكانگزینی)شعاع پوششی، جمعیت و تراكم آن، نزدیكی به شبكه معابر )دسترسی ها(، و كاربری اراضی )همسایگی های سازگار و همسایگی های ناسازگار( مشخص و اطلاعات تحلیلی مرتبط با هریك از آنها بر اساس نقشه كاربری اراضی شهر در سامانه سیستم اطلاعات جغرافیایی ارزیابی گردید. در این راستا از تكنیك تعیین حریم نیز استفاده شد.