اثر بازخورد به كوششهاي دقيق و غير دقيق بر انگيزش و يادگيري

فاقد عنوان به زبان ديگر

رخساره بادامي، مريم لطفي نژاد استاديار دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوراسگان، كارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوراسگان مقدمه شواهد پژوهشي اخير نشان داده اند كه دريافت بازخورد آگاهي از نتيجه بعد از كوششهاي دقيق نسبت به غير دقيق، يادگيري را افزايش مي دهد (21). شيويكاوسكي و ولف، تفاوت در ميزان يادگيري را به عوامل انگيزشي بازخورد منتسب كردند، با اين حال شاهدي دال بر صحت اين فرضيه ارائه ندادند. براي بررسي اين فرضيه، بادامي و همكاران (3) ، اثر بازخورد به كوششهاي دقيق نسبت به غير دقيق را بر انگيزش دروني سنجيدند. در اين مطالعه، شركت كنندگان بعد از 90 كوشش مرحله اكتساب، پرسشنامه انگيزش دروني را پر كردند و روز بعد از مرحله اكتساب هم در آزمون يادداري شركت كردند. نتايج مطالعه آنها نشان داد كه ميزان انگيزش دروني و يادگيري، در گروه بازخورد به كوششهاي دقيق به مراتب بالاتر از گروه بازخورد به كوششهاي غير دقيق است. مرور اين تحقيق و تحقيقات ديگري كه در اين زمينه انجام شده، نشان مي دهد كه آنها در مدت زمان كوتاه تمرين - حداكثر 90 كوشش - وجه اشتراك دارند، شايد با افزايش مدت زمان تمرين، نتايج تغيير كند. همچنين در مطالعه بادامي و همكاران (3)، ميزان انگيزش اوليه در نظر گرفته نشده است. بنابر اين، مشخص نيست كه بازخورد به كوششهاي دقيق، انگيزش را افزايش داده يا بازخورد به كوششهاي غير دقيق، آن را كاهش داده يا هر دو با هم اتفاق افتاده است. لذا، با در نظر گرفتن موارد مذكور، مطالعه حاضر، براي پاسخگويي به اين سوالات طراحي شد كه آيا با افزايش مدت زمان تمرين، باز هم، بازخورد به كوششهاي دقيق موثرتر از بازخورد به كوششهاي غير دقيق است؟ و تاثير اين دو نوع بازخورد بر ميزان انگيزش اوليه شركت كنندگان چگونه خواهد بود؟

فاقد چكيده