اثرات زيست محيطي نا شي از احداث سد (مطالعه موردي سد مخزني ماملو)

هدف از احداث سد مخزنی ماملو بهره گیری از پتانسیل حوزه آبریز رودخانه های جاجرود، دماوند و استفاده به هنگام از سیلابهای این دو رودخانه جهت تامین آب دراز مدت دشت حاصلخیز و كشاورزی ورامین و تامین بخشی از آب شرب شهر تهران می باشد. سد لتیان در فاصله 27 كیلومتری محل احداث سد ماملو در سال 1346 به منظور تامین آب شرب قسمتی از شهر تهران احداث گردید. طرح اولیه اختصاص سالیانه 1/3 آب ذخیره شده جهت مصرف شرب و 2/3 آن جهت مصارف كشاورزی دشت ورامین بوده است. با افزایش بی رویه جمعیت شهر تهران نسبتهای فوق دچار تغییرات عمده گردید. بطوریكه از طرف سازمان آب منطقه ای یك تراز مطمئن جهت مصرف شرب مشخص و بالاتر از تهراز فوق به صورت سرریز به دشت ورامین منتقل می گردید. به دلیل حجم كم و عدم كیفیت مناسب آب وارد شده به دشت ورامین به ناچار كشاورزان اقدام به برداشت آب از سفره های آب زیر زمینی كرده، كه موجب افت شدید سطح آب زیر زمینی و تداخل آن با فاضلاب و ایجاد آلودگی سفره ها در بعضی نقاط گردید . با احداث سد ماملو ضمن مهار، هدایت و انتقال مناسب آب و جلوگیری از برداشت های بی رویه آب زیر زمینی و نشست زمین، كمك بسیار زیادی به حفظ محیط زیست قسمتی از شهر تهران نیز می شود. در خاتمه تحقق و یا عدم تحقق اهداف اولیه زیست محیطی در اطراف سد ماملو مورد بررسی قرار گرفته است.