سنجش برخورداري ساكنين از پارك هاي محلي با استفاده از شاخص دسترسي در بستر عدالت فضايي (نمونه موردي: منطقه 7 شهرداري مشهد)

تغییرات سال های اخیر در حوزه نیازهای اساسی ناتوان بوده است. نیاز به گذران فراغت در فضای اجتمایی كه امروزه به سمت از هم گسیختگی پیش رفته در یك محیط زیست پالایش شده بیش از پیش احساس می شود. منطقه 7 شهرداری مشهد به عنوان بزرگترین منطقه و ورودی اصلی شهر با بیشترین سطح فضای سبز، سالانه حجم زیادی مسافر را علاوه بر ساكنانش در خود جای داده است. لذا ضرورت و اهمیت فضاهای باز و عمومی بیشتر از جاهای دیگر احساس می شود تا به وسیله آن آسایش و آرامش را به جریان زندگی هدیه كند. در این مقاله چگونگی دسترسی ساكنان از پارك های محلی با توزیع 201 پرسشنامه و تحلیل در نرم افزار GIS مورد كنكاش قرار گرفته كه نتایج حاصل شده تفاوت های جدی را با سرانه نشان داده و عدالت فضایی در مكان یابی پارك ها رعایت نشده است.